پرندگان پاراگلایدر شهباز

گروه پروازی شهدای گمنام شهرستان شازند

گروه پروازی شهدای گمنام شهرستان شازند

ارائه خدمات مشاوره ، آموزش و تشریح پرواز با پاراگلایدر
ارائه خدمات خرید و فروش تجهیزات پروازی پاراگلایدر (نو و دست دوم)

گوش گرفتن یعنی چه ؟                  
باید بگوئیم که گرفتن گوشها یک مانور پائین آمدن سریع در پاراگلایدر است ، که بوسیله کشیدن آویزهای خارجی بند A برای جمع کردن گوشه های بال انجام میگیرد . بدین ترتیب بال را از حالت طبیعی خود خارج کرده و باعث افزایش نرخ نزول میشویم ، زیرا ...طول بال و مساحت قابل پرواز تنزل پیدا کرده است . سرعت هوایی ما نیز کاهش یافته که مقاومت قسمت جمع شده یکی از دلایل آن است . این مانور بخصوص برای ماندن در زیر یک ابر بدون وارد شدن به آن ولی با یک مقدار سرش و یا پائین آمدن سریع تا یک ارتفاع بخصوص استفاده میشود . عمومی بودن و معروفیت گرفتن گوشها بخاطر سادگی انجام و ظاهراً بی خطر بودن آن است . ولی باید بخاطر داشته باشیم که یک پارگلایدر با گوشهای گرفته دیگر به نحوی که برای پرواز در نظر گرفته شده پرواز نمیکند . یکی از بزرگترین خطراتی که گرفتن گوشها دارد اینست که با کاهش سرعت سرش ، پاراگلایدر را به سرعت واماندگی نزدیک میکنیم و حداقل سرعت پرواز با این عمل تغییر کرده و میزان آن بستگی به تنظیم کارخانه و وزن بالی دارد . اگر هر عامل دیگری مثل ترمز زدن ، کم شدن ناگهانی باد ، توربولانس و غیره به گوشها اضافه شود ، باعث کاهش سرعت بال ما نسبت به هوا شده و بطور حتم یک واماندگی خواهیم داشت .

گوشـک
باید بین گوشک و گوش ( گوش کوچک و بزرگ ) تفاوت قائل شویم . گوشک بوسیله کشیدن یک آویز از هر طرف بدست میاید و در اکثر بالهای کلاس یک به تنهایی باز میشود و حتی در بسیاری برای جلوگیری از باز شدن بلافاصله آن نیاز به نگه داشتن آویزها داریم . گوشکها نرخ نزول و سرعت را بسختی کاهش میدهند .

گــوش
اکثر بالهای امروزی سه آویز در هر بند A دارند یا بند مخصوصی برای گوش گرفتن در نظر گرفته اند . با گرفتن دو آویز از هر طرف یا کشیدن بند A دوم ، خلبان تقریباً از وسط بال و با چند سلول باز آویزان است . گــوشها بطور قابل توجهی نرخ نزول و سرعت را کاهش داده و شما را به سرعت واماندگی که یکی از اولین عوامل حوادث است نزدیک میکند . بهمین دلیل توصیه میشود که گوشها را با گاز ( اسپید ) استفاده کنید .
تمامی خلبانان باید قادر به انجام این مانور بطور صحیح باشند چراکه یک مانور ساده است که به راحتی و امنیت خلبانی کمک میکند ، ولی قبل از استفاده بی تفاوت آن باید بعضی چیزها را بخاطر داشته باشیم .
ظرافت و پیشرفت در خلبانی
تغییرات مشخصه های پرواز بال با گرفتن گوشها ( گوش بزرگ ) برای خلبان بسیار واضح است ولی با گوشهای کوچک و خلبانان کم تجربه ممکن است این تغییرات توسط خلبان دریافت نشود . لذا تمرین کردن و شناخت بالتان الزامی است . مثلاً چگونه سرعت بال نسبت به پرواز عادی کاهش میابد ؟ آیا بدون ترمز باز میشود ؟ برای باز کردن آنها چه مقدار باید پمپ کرد ؟ و غیره .
در انجام آن به نرمی عمل کنید و از کشیدن شدید و ناگهانی آویزها و ترمزها خودداری نمائید . برای حفظ امنیت ضروریست که اعمالتان آهسته و قدم به قدم باشد .

اشتباهات ؟
اولین اشتباهی که بیشتر از همه اتفاق میافتد کشیدن آویزهای هر دو طرف با قدرت زیاد و . . . بوجود آوردن یک جمع شدگی جلو است . معمولاً جمع شدگی جلوی بال با یک ترمز خشک بسرعت باز میشود ولی این چیزی نیست که کسی بخاطر دوست داشتن انجام بدهد . باید آویزها را مصمم ولی بدون زیاده روی در قدرت بکشیم . باز کردن آنها هم مسئله دیگریست که باید در نظر بگیریم . پمپ کردن ترمزها باید باعث وارد شدن هوا به قسمت جمع شده برای باز کردن آن شود ، ولی بدون فراموش کردن این نکته که با سرعتی کمتر از سرعت عادی پرواز میکنیم . لذا نمیتوان طوری پمپ کرد که باز هم سرعتمان کمتر شود . متناسب با شرایط ( باد روبروی کافی ، گرادینتها ، توربولانسها و غیره ) میتوانیم اول یک طرف و بعد طرف دیگر را باز کنیم و سریع پمپ کنیم تا بال خود بتنهایی قبل از پمپ کردن طرف دیگر به جبران آن بپردازد . خلبانان مبتدی باید اینکار را اغلب تکرار کنند تا به مرور زمان ظرافت و نرمی لازم را بدست آورند . از طرف دیگر با پیشرفت پاراگلایدرها دسترسی به آنها آسانتر و راحتتر شده است بطوریکه امروزه هر کسی قادر به پرواز است و این باعث یک اطمینان غیر واقعی در خلبانان میشود که بخاطر داشتن یک بال آرام تمام اشتباهاتشان بخشوده میشود . همین مسئله باعث یکی از اشتباهات مکرر است که شاهد آن هستیم و آن خلبانی بیش از حد یا سو‌ء استفاده از ترمزها توسط خلبانان متوسط است . یک باز کردن شدید گوشها یعنی کشیدن ترمزها بیش از حد لزوم ( در زمان و مقدار ) که میتواند باعث وارد شدن بال به واماندگی باشد ، مخصوصاً اگر توربولانس و گرادینت شدید داشته باشیم . پائین آمدن با گوش تا چند متری زمین امکانپذیر است . البته وقتی شرایط برای اینکار مهیا باشد : باد یکنواخت ، منطقه ایی با گرادینت کم و بدون امکان توربولانس و خلبانی که رفتار بالش را بشناسد و تجربه کافی داشته باشد . بهترین توصیه برای باز کردن گوشها در ارتفاع کافی برای جبران هرگونه حادثه ( حدود شصت متر ) و پمپ کردن کوتاه است . روشی دیگر برای باز کردن گوشها تغییر وزن از طرفی به طرف دیگر است که بدین ترتیب بال براحتی و بدون نیاز به ترمز باز خواهد شد . برای اینکار میبایست خلبانی فعال داشته ( قبلاً در مورد خلبانی فعال نوشته ایم ) و صندلی شما نیز باید برای آن مناسب باشد یعنی اجازه خلبانی با وزن را بدهد و شما را محدود نکند .          

چیزی که خوبه ، خوب انجام شده
بنظر میرسد این اواخر مد شده که برای فرود در یک محل کوچک از گوش استفاده کنیم . کاریکه خلبانان مبتدی با خیال راحت به آن مبادرت میکنند در حالیکه میبایست یک تقرب پرواز خوب انجام دهند و این تنها با بارها پرواز براپائین یا سرش بدست میاید . پیشرفت و یادگیری صحیح تقرب ، لازمه یک پرواز خوب است . یعنی S زدن و یا انجام چرخهایی به شکل 8 و حتی انجام وینگ اورهای کوچک قبل از سعی در فرود آمدن با گوشهای بسته زیرا در پرواز با گوشهای گرفته خلبان نمیتواند از ترمزها استفاده کند و کنترل کمتری نسبت به مسیر و جهت بال دارد مگر آنکه بدرستی از وزن بدن خود استفاده کند چیزی که خلبانان مبتدی باید بسیار تمرین کنند . در نزدیکی زمین خطرات دیگری نیز هست که باید مد نظر داشته باشیم .

لطفاً نزدیک زمین نه
گوش گرفتن نزدیک زمین فقط در مواقع اضطراری بخصوصی انجام میگیرد . تغییر زاویه حمله بال با گرفتن گوشها در نزدیک زمین بسیار خطرناک است به دو دلیل :
اولاً این زمانیست که میتوانید توربولانس بیشتری پیدا کنید و یا خود را در محاصره گرادینت ( باد کمتری پائین باشد ) ببینید ، که هر کدام شما را به نقطه ورود به واماندگی بسیار نزدیک میکند و هنگام باز کردن گوشها خود را در یک موقعیت اضطراری قرار دهید .
ثانیاً در صورت بروز یک حالت اضطراری فرصت و زمان کمی برای جبران آن دارید . تا هنگامیکه تجربه کافی برای جبران سریع و امن یک حالت اضطراری را نداریم ، گرفتن گوشها یک بی احتیاطی محسوب میشود .

حداقل ارتفاع برای تمرین و گرفتن گوشها چقدر است ؟
برای گرفتن گوشها و دیگر مانورهای اولیه امنیت همچون جمع شدگیها و بند بی توصیه میشود که آنرا تحت نظر یک مربی با تجربه و با حداقل دویست یا سیصد متر ارتفاع از زمین و دور از دیواره انجام دهید . در اوایل این مانورهای ساده خلبان را عصبی کرده و میتواند وی را به اشتباه انداخته و باعث فوق کنترل و عواقبی همچون جمع شدگیها شود . در این مواقع یک پاراگلایدر کلاس یک یا یک و دو با چرخشی بین 180 تا 360 درجه و حتی بدون دخالت خلبان ولی با از دست دادن چندین متر ارتفاع به پرواز بازمیگردد . بدیهی است که یک اشتباه همچون اشتباه یاد شده در ارتفاع سی متری زمین میتواند نتایج فجیعی داشته باشد .

گوشهای بزرگ ؟؟؟
وقتیکه به اندازه کافی تجربه کسب کردید که آنهم نتیجه ساعتها پرواز و گرفتن بسیار زیاد گوشکهاست ، سعی در گرفتن گوشهای بزرگ میکنیم . البته اوایل با ارتفاع کافی و توجه بسیار به افت سرعتمان ، چون علاوه بر نرخ نزول زیاد ، این مانور ما را بطور خطرناکی به واماندگی نزدیک میکند و یک تغییر ناگهانی باد میتواند بسیار خطرناک باشد . بهمین دلیل استفاده از گاز ( اسپید سیستم ) توصیه میشود . بعد از گرفتن گوشها میتوانیم پدال گاز را فشار دهیم که ما را از واماندگی دور میسازد . یکبار دیگر سرعت معنی امنیت میدهد . تکنیک گرفتن گوشهای بزرگ در پروازهای فرامنطقه ای و مسابقات ، عادی و حتی لازم است . زیر ابرها معمولاً توربولانس و جریانهای صعودی بسیاری وجود دارد . بهمین دلیل سریع رفتن بسیار مشکل میشود زیرا بطور مداوم نیاز به ترمز کردن داریم . در این شرایط امکان ناوبری در زیر خیابانهای ابر با تنظیم جریان صعودی و حرکت با حداکثر سرعت وجود دارد آنهم با گرفتن گوشهایی بزرگ و فشار پدال تا آخر . لازم به یادآوریست که این تکنیک مربوط به خلبانان بسیار با تجربه است .

موقعیتهای اضطراری
در مواقعی ممکن است به فرود اضطراری نیاز پیدا کنید . در این مواقع باز کردن گوشها در هنگام ترمز ( فلر ) برای فرود بهترین روش است . همینطور هنگامیکه باد بسیار شدید و یا توربولانس زیادی داریم . بردن بال با گوشهای گرفته مقداری ثبات میدهد و مشکل بنظر میرسد که جمع شود ( تقریباً جمع شده است ) . در این مواقع میتوانید تا زمین با گوشها بیائید چراکه سرعت عمودی زیاد نیست .

توصیه هــا
ـ نزدیک زمین گوش نگیرید
ـ به نرمی و ظرافت و بدون خشونت آنها را باز کنید
ـ هنگام گرفتن گوشها با بدن خلبانی میکنند
ـ گوشهای بزرگ امنتر هستند اگر از اسپید استفاده کنید ( اول گوشها را بگیرید و بعد پدال را فشار دهید ، برای باز کردن پدال را رها کنید )
ـ خلبانی با بدن را تمرین کنید
این عمل برای باز کردن گوشها بدون استفاده از ترمزها بسیار موثر است . وزن را بترتیب به یکطرف و طرف دیگر بیاندازید . ممکن است کمی آهسته تر از پمپ کردن باشد ولی بسیار موثر و مطمئن تر است .

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۳/۰۹/۲۷
حمید ترابی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی